اثرات درمانی اسپلینت های stabilization بر اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

اثرات درمانی اسپلینت های stabilization بر اختلالات مفصل گیجگاهی فکی دکتر افسانه شاهرخی راد* - دکتر حبیب حاجی میرآقا**- دکتر علیرضا کشواد***- دکتر سکینه نیکزاد** *- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی قزوین. **- استادیار گروه آموزشی پروتزهای ثابت دانشکده و مرکز تحقیقات دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران. ***- استادیار گروه آموزشی پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد. چکیده  زمینه و هدف: استفاده از اپلاینس‎های اکلوزالی در درمان بیماران دارای اختلالات مفصل گیجگاهی فکی شایع است. گزارش شده که این اپلاینس‎ها سمپتوم‎ها و علایم کلینیکی این بیماران را بهبود می‎بخشند، هر چند هنوز شواهد علمی کافی برای اثبات این ادعای کلینیکی در دسترس نمی‎باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات کوتاه مدت (هشت هفته) اسپلینت‎های stabilization در درمان بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی هفده بیمار با اختلال مفصل گیجگاهی فکی که به دنبال درمان بیماری خود بودند، معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و به مدت هشت هفته تحت درمان توسط اسپلینت‎های stabilization قرار گرفتند، بیماران قبل و پس از درمان به سئوالهای پرسشنامه پاسخ داده و معاینات کلینیکی سیستم جونده نیز از ایشان به عمل آمد. در پایان یافته‎های مطالعه توسط آزمون wilcoxon signed ranks مورد آنالیز آماری قرار گرفتند. یافته ها: پس از اسپلینت‎تراپی کاهش آماری معنی‎داری در clinical dysfunction index (000/0p=) و همچنینanamnestic dysfunction index (020/0p=) مشاهده شد؛ میزان حساسیت عضلات به لمس یا muscle pain index نیز کاهش آماری معنی‎داری (002/0=p) داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می‎دهد اسپلینت‎تراپی در درمان سمپتوم‎ها و علایم کلینیکی اختلالات tmd، بخصوص حساسیت عضلات به لمس مؤثر است. کلید واژه‎ها: اختلالات مفصل گیجگاهی فکی – اکلوژن – اپیدمیولوژی – اتیولوژی – درمان - اسپلینت‎های اکلوزالی